| Vandaag weer terug naar de snotolven. Het is een stuk drukkers dan vorige week en iedereen
heeft natuurlijk hetzelfde idee of plan. We maken een kort praatje en lopen na het omkleden snel
richting de hangcultuur. Het is nu opkomend water en het te water gaan gaat redelijk eenvoudig.
Aan de oppervlakte peddelen we in een paar minuten naar de hangcultuur. Als we ons laten
zakken zie ik dat het zicht wat beter is dan vorige week. We zien de eerste duikers al hangen bij
de snotolf. Was te verwachten dus we gaan gelijk door. Geen zin om met z’n allen rond zo’n
beestje te gaan hangen. Weer een duiker en snotolf als buddy-paar. We laten ons wat zakken en
duiken stug door richting het westen. Net als vorige week weer heel veel kwalletje in het water. Ik
wijs ze aan Marielle aan. Ik kan ze niet thuis brengen. Foto’s lukken niet en we hadden geen idee
wat voor soort kwallen het zijn. Later even contact gezocht met Bas van Z. Hij wist ons te
vertellen dat het een afsnoering is van hydriodpoliep genaamd het klepelklokje. We duiken al
best lang, maar ze waren ons nog nooit opgevallen. Het is een genot om langs de strengen te
duiken. Veel plukken witte buisjesspons, talloze paarse en/of pauwkokerwormen, forse
machospookkreeftjes, natuurlijk mega veel wijd openstaand mosselen, het is echt een hele fraaie
plek. We gaan weer wat ondieper en zijn vermoedelijk de enige duikers nog. Niet veel later seint
Marielle mij. Ze heeft weer een snotolf gevonden. Beestje is redelijk rustig een laat zich even van
dichtbij fotograferen. We hebben ditmaal de Fish-eye thuis gelaten en de standaard zoomlens
gemonteerd, dus nu kan er wel een beeldvullend plaatje gemaakt worden. Na een acht foto’s zie
ik dat de snotolf wat onrustig wordt en Marielle besluit te stoppen. Alweer ruim half uur in het
water en we keren om, alleen duiken we nu wat dieper langs te strengen. Het is duidelijk
wanneer we een snotolf passeren. We zien ze niet, maar een kring van hangende fotografen is
meer dan duidelijk. We laten ons verder zakken en duiken via de bodem diagonaal naar de trap.
Het eerste stuk is een waar kunstwerk van de witte schimmels op de bodem. Langzaam gaan we
wat ondieper en zien we veel kale sepiastokken, dan komen we in de wierenzone te terecht. Veel
grondels, kreeften en natuurlijk zijn ook de harlekijnen weer van de partij. Het was weer een
mooi duifje, snel omkleden en dat gaan we nog even vogels kijken, want die zitten hier ook meer
dan genoeg. |
| |
